Κίνητρα vs ποιότητα!

Κακά τα ψέματα, η διαφορά ΑΕΚ και Ολυμπιακού τόσο στην ενδεκάδα, όσο και στον πάγκο, είναι χαώδης. Είναι τόσο μεγάλη, που αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά στα «πείσμα, πάθος, δύναμη», στα «πολεμοχαρή» δημοσιεύματα και στη ατμόσφαιρα «μάχης» που καλλιεργείται (καλώς) στα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια, προκειμένου να αντιληφθεί ποιος είναι ο Δαβίδ και ο Γολιάθ.

Η ΑΕΚ, όμως, βρίσκει πολλούς ποδοσφαιρικούς συμμάχους ενόψει αυτού του ντέρμπι, που εκτοξεύουν στο ναδίρ το κίνητρό της. Το κυριότερο είναι ότι οι παίκτες της και ο προπονητής της, οι πρωταγωνιστές δηλαδή, είναι «καλά». Παρά τις σφαλιάρες στην Ευρώπη και την τριάρα από τον ΠΑΟΚ, ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ πολλές ενοχές δεν έχει. Ξέρει μέχρι πού φτάνουν οι δυνατότητες της ομάδας του, γνωρίζει ότι οφείλει να τα δώσει όλα για τους χιλιάδες οπαδούς που θα πάνε στο ΟΑΚΑ για να στηρίξουν (και με τον όβολό τους) ΜΟΝΟ εκείνον και την ομάδα. Δεν παίζει για την πρωτιά και τον τίτλο, γνωρίζει ότι η κατάκτησή του ανάγεται στη σφαίρα του απίθανου. Παίζει για την πάρτη του, για την ομάδα του, για τον οπαδό, για τη δόξα μιας βραδιάς και τα λεφτά ενός τριμήνου. Παίζει και για τον συμπαίκτη του. Καθόλου δεν πρέπει να υποτιμηθεί ότι η ΑΕΚ θα έχει στην ενδεκάδα της επτά Έλληνες (Αραμπατζής, Γεωργέας ή Κοντοές, Καράμπελας, Μανωλάς, Μάκος, Λαγός, Λυμπερόπουλος) έναν Βραζιλιάνο «Έλληνα» (Λεονάρντο) και μόνο τρεις «εκτός κλίματος» ξένους εκ των οποίων, όμως, οι δύο έχουν ισχυρότατα ερεθίσματα για να δείξουν τι μπορούν να κάνουν απέναντι στην κατά τεκμήριο κορυφαία ελληνική ομάδα: Βάργκας και Γκούντγιονσεν.

Οσο για τον προπονητή; Τρελή εκτίμηση στον κόουτς «Κωστέ» δεν έχω, θα θεωρούσα ωφελιμότερο για την Ενωση να έχει προσλάβει τον Αγγελο Αναστασιάδη ειδικά στο συγκεκριμένο timing και με το συγκεκριμένο ρόστερ. Μα σε κάθε περίπτωση ουδείς δικαιούται να παραγνωρίσει τη δική του δίψα, τη δική του φιλοδοξία και τον ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης του ποδοσφαιριστή: είναι, σε κάθε περίπτωση, ο Κωστένογλου ένα επιπλέον στοιχείο συσπείρωσης και όχι αποσύνθεσης στην ομάδα.

Αυτή η καλώς εννοούμενη ΑΕΚτσήδικη «τρέλα» για το ντέρμπι, η οποία σωστά από τους ανθρώπους της ομάδας έχει συνδεθεί επικοινωνιακά και με την προοπτική της νίκης – πρωτιάς, όσο παράξενο κι αν ακούγεται προσθέτει αντισώματα σε έναν Ολυμπιακό, ο οποίος στα εκτός έδρας ντέρμπι του με τον Βαλβέρδε στον πάγκο μας έχει συνηθίσει σε έναν τρόπο τινά «μπλαζέ» τρόπο αντιμετώπισης και διαχείρισης των αγώνων και εναντίον της Ενωσης και εναντίον του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, ανεξαρτήτως αποτελέσματος (2 ήττες, 1 ισοπαλία, 1 νίκη σε τέσσερα ματς εναντίον των δύο αντιπάλων του). Ε, λοιπόν, αύριο δεν περιμένω έναν «μπλαζέ», αλλά έναν μαχητικότατο Ολυμπιακό, ο οποίος δεν θα αρκεστεί στην ανωτερότητά του, αλλά θα επιστρατεύσει και τα ψυχικά χαρίσματα των παικτών του. Έναν Ολυμπιακό ο οποίος θα «προσαρμοστεί» στο μαχητικό πνεύμα του αντιπάλου του και δεν θα «κάτσει» στη νιρβάνα του 6-0.

Σίγουρα δεν θα έχει το μαχαίρι στα δόντια όπως στο περυσινό εντός έδρας ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όμως από την άλλη δεν θα αντιμετωπίσει το ματς λες και παίζει με τον Πανιώνιο. Αυτό περιμένω. Αν διαψευστώ, οι Ερυθρόλευκοι πιθανότατα θα το πληρώσουν. Όπως θα τους κοστίσει (σε ποιο βαθμό θα το δούμε) ενδεχόμενη «προστασία» του Μέλμπεργκ για το ματς με την Ντόρτμουντ (μην βγει μετά κανένας από τον Ολυμπιακό να πει «πρώτη μας προτεραιότητα είναι το πρωτάθλημα», Ο.Κ. Ερνέστο;) και έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον Μανιάτη. Ο Μοντέστο είναι απαραίτητος στη μεσαία γραμμή για να «ελευθερώνει» μαζί με τον Ορμπάιθ και τον Ιμπαγάσα, όχι στο δεξί άκρο της άμυνας!

Επαναλαμβάνω όμως: αν ο Ολυμπιακός μπει στο ματς με τη νοοτροπία «εμείς πάμε να παίξουμε τη μπάλα μας» όπως μπήκε και στα τέσσερα προηγούμενα εκτός έδρας ντέρμπι με τον Βάσκο στον πάγκο, μπορεί να βρεθεί προ εκπλήξεων. Σ’ αυτό το ματς χρειάζεται κάτι παραπάνω (σε τσαμπουκά, μυαλό, πάθος, αυτοσυγκέντρωση, στις προσωπικές μονομαχίες) προκειμένου να φύγουν νικητές οι Ερυθρόλευκοι, αξιοποιώντας το πρέσινγκ τους στο οποίο πλέον είναι (εκ)παιδευμένοι, κυρίως τη μεσαία και την επιθετική γραμμή τους.

Διότι στην άμυνα τα προβλήματα είναι βέβαια αν αγωνιστεί ο «soft» Μαρκάνο και όχι ο Μέλμπεργκ, δεδομένου και ότι όλη αυτή η ιστορία με τον Κοστάντζο επηρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό όλη την άμυνα και όχι κυρίως τον γκολκίπερ (το έχουν αντιληφθεί στον Ολυμπιακό, αλλά δεν είναι εύκολο να το αντιμετωπίσουν στο ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον όπου πάντα ψάχνουμε για εύκολους ενόχους). Στην Ελλάδα όπου (πρόσφατα τα παραδείγματα) τα ΜΜΕ φρόντισαν να «κατακρεουργήσουν» τον Κοστάντζο ακόμη και για το απίστευτο - άπιαστο γκολ του Μαρσελίνιο ή για το γκολ του Λούτσο που κινήθηκε ανάμεσα σε 4 (!) αμυντικούς, αλλά δεν έγραψαν ούτε λέξη για το πέναλτι που θα έπρεπε να είχε καταλογιστεί εναντίον της Εθνικής εναντίον της Κροατίας (όταν έπαιξε τα… μακριά γαϊδούρα ο Αβραάμ στον Κάλινιτς) και για την αποβολή με την οποία θα έπρεπε να είχε τιμωρηθεί ο Τζόρβας στο ίδιο ματς, ενώ ασφαλώς δεν «πίστωσαν» στον Αργεντινό ότι «κράτησε» τον Ολυμπιακό μέσα στο ματς με την Αρσεναλ δύο φορές…






(gazzetta.gr)