Πρόκειται κατά κοινή ομολογία για μια από τις χειρότερες νέες τηλεοπτικές σεζόν της πρόσφατης μνήμης, με ελάχιστες (2-3 για την ακρίβεια, για τις οποίες θα μιλήσουμε σύντομα) σειρές να ξεπερνούν το όριο του μετρίου και γίνονται πραγματικά καλές. (vids)
Αντιθέτως, υπάρχουν ένα μάτσο από αυτές που ξεπερνούν με ευκολία τον ίδιο δείκτη του μετρίου αλλά ‘προς τα κάτω’, και γίνονται κακές. Σίγουρα, υπήρχαν μπόλικες ακόμα χειρότερες ή εξίσου κακές και αδιάφορες (το κάθε άλλο παρά “Unforgettable” πχ ή ο καθόλου μα καθόλου “Gifted Man”), όμως εκείνες δεν έκρυψαν ποτέ μέσα τους κάποια υπόσχεση. Αντιθέτως, αυτές είναι 6 νέες σειρές που για τον ένα λόγο ή τον άλλο πιστέψαμε (ή μας έκαναν να πιστέψουμε) ότι θα έσκιζαν.
Και κάναμε λάθος.
American Horror Story
Με δυο λόγια: Ζευγάρι με την κόρη του μετακομίζει σε spooky σπιταρόνα όπου στο παρελθόν έχουν διαπραχθεί ό,τι είδους αρρωστημένοι φόνοι μπορεί να βάλει το μυαλό σου.
Τι μας είπαν: Επιρροές από “Το Μωρό της Ρόζμαρι” και “Don’t Look Now” ανέφερε ο δημιουργός Ryan “Glee” Murphy, για ψυχοσεξουαλικό τρόμο μιλούσε, “στην ουσία της η σειρά είναι ένα δράμα για το γάμο και την απιστία” πρόσθετε.
Τι είναι: Είναι τόσο κωμικά υπερβολικό που δε μπορείς ούτε να τρομάξεις, ούτε να ανατριχιάσεις, ούτε να πάρεις σοβαρά οποιονδήποτε από τους χαρακτήρες, ούτε να γελάσεις καλά-καλά. Και δεν ξέρω, αναφέραμε για το παιδί της γειτόνισας που έχει σύνδρομο Ντάουν κι απλά στέκεται εκεί ως ταπετσαρία τρόμου;
Αξίζει τουλάχιστον για... την φανταστική Connie Britton (του “Friday Night Lights”) στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που προσπαθεί η δόλια να παίξει σαν άνθρωπος στο μέσο ενός τσίρκου.
Δες αντ’αυτού: Το “Στη Ζώνη του Λυκόφωτος”, το παλιό, το αυθεντικό. Γερνάει πολύ-πολύ καλά. Ή έστω τις “Ιστορίες από την Κρύπτη”.
Charlie’s Angels
Με δυο λόγια: Είναι οι Άγγελοι του Τσάρλι, σήμερα, ξανά.
Τι μας είπαν: “Διασκεδαστικό, γκλαμουράτο, γεμάτο δράση” έγραφε το δελτίο τύπου, σούπερ σέξι προσθέτει η κοινή λογική.
Τι είναι: Καθόλου διασκεδαστικό, καθόλου γκλαμουράτο, με πολύ βαρετή δράση. Παίρνει αχρείαστα σοβαρά τον εαυτό του (στις δραματικές σκηνές του πιλότου σε πιάνουν νευρικά γέλια) και σε κάνει να αναπολείς τις απενοχοποιημένες, αλλά τόσο διασκεδαστικές σινε-σαχλαμάρες του McG με την Drew Barrymore και την Cameron Diaz.
Αξίζει τουλάχιστον για... Την Minka Kelly (πιο σέξι γυναίκα του κόσμου πέρσι, κατά Esquire) και την μόνη που διασώζεται από το ναυάγιο, την Rachel Taylor (που ίσως να επέστρεφε στο “Grey’s Anatomy” όταν κοπεί αυτό το χάλι;).
Δες αντ’αυτού: Η καινούρια “Χαβάη 5-0” είναι το σωστό ριμέικ παλιάς σειράς. Ηλιόλουστο, αληθινά fun, με καλό, φωτογενές καστ, ωραία αυτοτελή επεισόδια και δράση που δικαιολογεί τον κόπο που έκανες να ανοίξεις το σακουλάκι με τα πατατάκια.
Terra Nova
Με δυο λόγια: Αγία αμερικάνικη οικογένεια μετακομίζει μερικά εκατομμύρια χρόνια πίσω, σε μια αποικία που έχει στήσει η ανθρωπότητα στην εποχή των δεινοσαύρων μπας και σωθεί το σάπιο μας μέλλον.
Τι μας είπαν: Έχει τον Steven Spielberg στο τιμόνι! Έχει μεγάλους, ακριβούς δεινόσαυρους! Δεν είναι σαν τίποτα που υπάρχει στην TV! Και συμπληρώνει ο πρωταγωνιστής Jason O’Mara: “Και είναι μια σειρά που έχει να κάνει με αληθινές, ανθρώπινες σχέσεις.”
Τι είναι: Μια σειρά που εύχεσαι να μην είχε καθόλου να κάνει με αληθινές, ανθρώπινες σχέσεις, γιατί οι χαρακτήρες του είναι πιο βαρετοί κι από τοίχο που στεγνώνει με γκρι μπογιά. Κατά τα άλλα έχει τρύπες, είναι βαρετό, κάθε επεισόδιο είναι ακόμα πιο ανόητο από το προηγούμενο, η Αγία Σπιλμπεργκική Οικογένεια μας έχει κουράσει αφάνταστα πλέον, και ο γιος συγκεκριμένα... ας πούμε ότι θα παραδεχόμασταν την σειρά αν ο γιος γινόταν οδοντογλυφίδα δεινοσαύρων σε μελλοντικό επεισόδιο.
Αξίζει τουλάχιστον για... την καυτή προφορά της Αγίας Μαμάς Επιστήμονα, και τον Stephen Lang στον ρόλο που έπαιζε στο “Avatar”, απλά λίγο πιο καλός, όμως εξίσου cool.
Δες αντ’αυτού: Την αγγλική σειρά “Primeval” που ακολουθεί ομάδες βρετανών επιστημόνων οι οποίοι εξερευνούν χωροχρονικές ανωμαλίες, χάρη στις οποίες πλάσματα από το παρελθόν και το μέλλον εμφανίζονται στο σήμερα.
Whitney
Με δυο λόγια: Η κωμικός Whitney Cummings πρωταγωνιστεί ως Whitney Cummings, μια κοπέλα που βρίσκεται σε μια πολυετή σχέση που φοβάται πως αρχίζει να βουλιάζει στη βαρεμάρα και τη συνήθεια.
Τι μας είπαν: Ότι η Cummings είναι το φετινό “It girl” (ας τους μιλήσει κάποιος για το “New Girl”) και, δια στόματος της ίδιας, ότι η σειρά θα είναι ένα sitcom στην παράδοση του “Roseanne”.
Τι είναι: Επίπονο, βασικά. Παλιομοδίτικο σε σημείο να αναρωτιέσαι αν υπήρξαν τα τελευταία 15 χρόνια τηλεοπτικής κωμωδίας, με βαρετούς χαρακτήρες και αστεία που προσγειώνονται στο έδαφος με γδούπο αμονιού σε φρεσκογυαλισμένο παρκέ.
Αξίζει τουλάχιστον για... τίποτα. Τίποτα. Πραγματικά, μείνε μακριά.
Δες αντ’αυτού: Το “Seinfeld”, την κατεξοχήν κλασική κωμωδία με έναν κωμικό να παίζει μια δραματοποιημένη εκδοχή του εαυτού του, φιλοσοφώντας στην πορεία τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Και το “Louie”. Αλήθεια, δες το “Louie”.
Ringer
Με δυο λόγια: Η ιστορία δύο αδερφών. Η μία είναι πλούσια, μέλος οικονομικής ελίτ, ψυχρή, αποστασιοποιημένη. Η άλλη είναι ψιλο-χαμίνι, πρώην στρίπερ, και τρέχει να ξεφύγει από τη μαφία. Α, και είναι πανομοιότυπες δίδυμες. Α, και η αλήτισσα θα πάρει τη θέση της δούκισσας.
Τι μας είπαν: Η επιστροφή της Sarah Michelle “Buffy” Gellar στην τηλεόραση! Ένα δράμα γεμάτο ανατροπές!
Τι είναι: Ένα δράμα γεμάτο... καθρέφτες; Σε φάση, το πιάσαμε ρε φιλαράκι το συμβολισμό, σταμάτα να μας τα δείχνεις όλα διπλά, ήμαρτον. Η σειρά είναι πιο camp από όσο αντέχει άνθρωπος, προφανής σε κωμικό βαθμό με ανατροπές είτε βαρετές, είτε ξεκαρδιστικές, είτε και τα δύο ταυτόχρονα.
Αξίζει τουλάχιστον για... δεν είμαι σίγουρος τι. Έχει πάντως φανταστικές συλλογές από καθρέφτες.
Δες αντ’αυτού: Την “Buffy”, βασικά. Ή αν θες καλά και ντε μια απενοχοποιημένη camp σαπουνόπερα δες ξανά τη “Λεωφόρο του Μέλροουζ”, τι να σου πω.
Person of Interest
Με δυο λόγια: O Ben από το “Lost” στρατολογεί έναν πρώην πράκτορα άστεγο (!) για να διαλευκαίνει εγκλήματα που δεν έχουν ακόμα συμβεί. Και πώς τα ξέρει αφού δεν έχουν ακόμα συμβεί; Έχει χτίσει μια μηχανή που του το λέει δίνοντάς του τους αριθμούς κοινωνικού μητρώου των εμπλεκομένων, φίλε αναγνώστη. Έχει χτίσει μια τέτοια μηχανή.
Τι μας είπαν: “Ο JJ Abrams ενώνει τις δυνάμεις του με τον Jonathan -αδερφό του Christopher- Nolan για το πιο συναρπαστικό procedural της χρονιάς!”
Τι είναι: Τι να είναι. Σταμάτα και ξαναδιάβασε το concept. Ακόμα κι αν ξεπεράσουμε το γεγονός ότι ξεκάθαρα το σκέφτηκε το ίδιο 11χρονο αγοράκι που βρήκε τον τίτλο “Το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου” για τον τελευταίο Ιντιάνα Τζόουνς, η εκτέλεση είναι... αυτό ακριβώς. Procedural. Διαδικαστική. Ο μελλοντικός-εκγληματίας-της-βδομάδας. Και σα να μην έφτανε αυτό, έχεις τον Jim Caviezel στον πρωταγωνιστικό ρόλο να είναι πιο άχρωμος κι από σπαράγγι, και τον Ben από τον “Lost” να παίζει τον Ben από το “Lost”.
Αξίζει τουλάχιστον για... το υποθετικό μελλοντικό επεισόδιο που ο πρώην άστεγος πρώην πράκτορας θα αναλαμβάνει εκείνη την υπόθεση που, σοκαριστικα!, θα εμπλέκεται κι ο ίδιος, “Minority Report”-style.
Δες αντ’αυτού: Αν ήρθες σε αυτή τη σειρά για τον Abrams, δες, δεν ξέρω, κάτι του Abrams. Το “Fringe”, για παράδειγμα. Ή αν έχεις δει όλα τα δικά του, δες σύγχρονο “Doctor Who” ή δες το προπέρσινο “Dollhouse”. Αν πάλι ήρθες για το procedural, δες “CSI”, ιδίως τις 3 τελευταίες σεζόν του Gil Grissom. Ή τις 3 πρώτες σεζόν “NYPD Blue”, το καλύτερο procedural όλων των εποχών, τολμώ να πω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου